Могілкі Масюкоўшчына

Могілкі «Масюкоўшчына» былі закладзеныя ў 1885 годзе як праваслаўныя могілкі вёскі Масюкоўшчына (1) У савецкі час, калі традыцыя пахавання паводле канфесійнай прыналежнасці адышла ў мінулае, гэтыя могілкі сталі эклектычнымі: тут можна сустрэць і старыя каменныя помнікі канца ХІХ- першай паловы ХХ ст., і савецкія помнікі з мармуровай крошкі без рэлігійнай афарбоўкі і драўляныя крыжы свежых пахаванняў. Тут сустракаюцца і добра дагледжаныя, і кінутыя магілы.

Назва могілак супадае з мемарыялам савецкім вайскоўцам, якія загінулі ў Шталагу 352, але паміж гэтымі некропалямі некалькі кіламетраў адлегласці. Мемарыял знаходзіцца каля 2-й дзіцячай бальніцы на вул. Нарачанскай і чыгуначнай станцыі «Масюкоўшчына», а былыя вясковыя могілкі знаходзяцца паміж вуліцай Масюкоўшчына (да 2004 года, калі вёска стала часткай Мінска, яна называлася Цэнтральнай) і чыгункай маладзечанскага напрамку бліжэй да станцыі «Лебядзіны».

Плошча могілак – 2,5 га, на могілках не робяць новых пахаванняў, але дазваляецца падхаванне да сваякоў на сямейныя ўчасткі, што адбываецца прыкладна 1-2 разы на год. Адміністрацыя гэтых могілках знаходзіцца на Кальварыйскіх могілках, і менавіта там неабходна атрымліваць дазвол на падхванне да сваякоў ці ўсталяванне новай агароджы (інакш самавольныя канструкцыі будуць ліквідаваныя, а урна з прахам можна быць назаўсёды перазахаваная ў брацкую магілу на іншых могілках!)

На могілках «Масюкоўшчына» самыя распаўсюджаныя прозвішчы: Ярашэвіч і Купрэйчык. Таксама папулярныя прозвішчы: Стасевіч і Чарнавус. Гэта даволі характэрная рыса для былых вясковых некропаляў.

Яшчэ адна вясковая адметнасць «Масюкоўшчыны»: ад магіл да платоў жылой прыватнай забудовы аддзяляе толькі не вельмі шырокая дарога. Такая ж сітуацыя і на некаторых іншых могілках вёсак, якія «праглынуў» Мінск, напрыклад, «Цна» і «Чарнігаўскія».

На «Масюкоўшчыне» шмат недагледжаных магіл, як гэта.

Асабліва іх шмат у цэнтры, дзе агароджы стаяць вельмі сцісла і праходы паміж імі зарастаюць, робячы праблематычным доступ да магілы. На такіх пахаваннях супрацоўнікі спецкамбіната КБА вешаюць на агароджу «лісты шчасця»: патрабаванне навесці парадак на пахаванні, у выпадку невыканання якога адбудзецца дэмантаж канструкцыі і ўсталяванне тыпавога надмагільнага камення сіламі Спецкамбіната. На фота гэта аранжавая ламініраваная паперка ў цэнтры. Дарэчы, блогер Жывога Журнала Dig-Gaja (Юлія Латушкова) пісала ў 2016 годзе пра свае эпісталярныя «разборкі» са Спецкамбінатам з мэтай захавання ўнікальнасці надмагільных канструкцый на пахаваннях яе сваякоў на «Масюкоўшчыне» (3).

Увогуле, па стане на лета 2017 года, могілкі «Масюкоўшчына» патрабуюць добраўпарадкавання, але рабіць такія работы варта не толькі ў адпаведнасці з законам, але і неабходнасцю захаваць гістарычную памяць вясковых могілках, якія перажылі Расійскую імперыю польскую і нямецкую акупацыю, увесь СССР і больш за чвэрць стагоддзя незалежнасці Беларусі.

На кладбище похоронен Герой Советского Союза Константин Павлович Никонов (1 июня 1922 — 1 августа 1982).

В Красной Армии с декабря 1941 года. Окончил Камышинское танковое училище в декабре 1942 года. На фронтах Великой Отечественной войны с февраля 1943 года. За мужество и героизм, проявленные в боях на территории Польши, 27 февраля 1945 года Константину Павловичу Никонову присвоено звание Героя Советского Союза с вручением ордена Ленина и медали «Золотая Звезда».

После Великой Отечественной войны в 1951 году окончил Высшую офицерскую школу самоходной артиллерии. До 1975 года полковник Никонов служил в армии. Затем работал начальником гражданской обороны на заводе в Минске.

Умер 1 августа 1982 года, похоронен на кладбище Масюковщина в Минске.